<اعتصاب انسانی همین حالا آغاز شده است / کلر فونتن>
«چه‌طور انجامش بدهم و از کجا آغاز کنم؟» قطعاً آدم خودش صلاح خودش را بهتر از دیگران می‌داند: دیگر نه رهبری، نه معلمی، نه شاگردی. اینجا زمان ابداع‌کردن میانجی‌های جدید بین مردم فرا می‌رسد و ما پیشاپیش در میانه‌ی کارِ اعتصاب انسانی هستیم. نه مقدماتی لازم است و نه قدم‌های بینابینی، و نه سازمان‌دهندگانی که مسئول جنبه‌های تدارکاتی باشد. کارِ اعتصاب انسانی علیه خود اعتصاب می‌کند. همزمان آنچه را که می‌بینیم و اندامی را که با آن می‌بینیم، استحاله می‌بخشد. هم ما را استحاله می‌بخشد و هم مردمی را که این استحاله را ممکن کردند. بورژوای درون همه‌ی ما را می‌کشد و نیروهای ناشناخته را آزاد می‌کند.
